Jéssica, 30 jaar, heeft vanaf jonge leeftijd ervaren hoe het is om onder druk te moeten presteren. Voor haar was dit heel normaal, waardoor ze nooit besefte wat deze druk met haar deed. Pas op latere leeftijd leerde ze de invloed van deze stress kennen en werd ze zich bewust van haar ongezonde patronen. Haar verhaal benadrukt hoe belangrijk het is dat jongeren leren wat stress met je kan doen, hoe je gezond kunt blijven en wanneer je om hulp kunt of moet vragen. Lees hieronder haar verhaal:

Jéssica heeft als oudste van zes kinderen sinds jonge leeftijd prestatiedruk ervaren. Al vroeg voelde ze de verantwoordelijkheid om haar moeder te helpen en te ontlasten, wat ertoe leidde dat ze op school en in andere aspecten van haar leven goed wilde presteren. “Mijn doel was altijd om zo min mogelijk problemen te veroorzaken, zodat mijn moeder geen extra stress zou hebben,” zegt ze.

Op school probeerde Jéssica altijd een goede student te zijn. Ze deed haar best in de vakken die ze leuk vond of waarin ze geen moeite had, maar had moeite met rekenen en Engels. Om haar zwakke punten te verbergen, zette ze extra in op de vakken waarin ze goed was. “Ik wilde geen probleem zijn en wilde laten zien, vooral aan mijn moeder, dat ze op mij kon vertrouwen en dat alles goed verliep.” Hierin had ze het gevoel dat ze zelfstandig haar studieproblemen moest overwinnen, zonder hulp te vragen.

Door deze ervaringen creëerde Jéssica een patroon van hoge verwachtingen. Dit patroon heeft nog steeds invloed op haar leven. Omdat het leek alsof ze nergens vastliep, hadden mensen in haar omgeving hoge verwachtingen van haar en hoe beter zij presteerde des te meer werd er van haar verwacht. Tijdens haar studieloopbaan deed ze alles alleen en vroeg nooit om hulp. In haar laatste jaar van de opleiding social work liep ze tegen problemen aan. “Ik was gewend om alles zelf te doen en manieren te vinden om mijn problemen op te lossen zonder hulp te vragen. Ik wilde niemand lastigvallen of een probleem zijn.”

Haar aanpak leidde tot hoge stressniveaus, vooral tijdens haar stageperiode. Haar stagebegeleider merkte dit op en waarschuwde haar dat ze dit moest aanpakken voor haar eigen welzijn. Door dat gesprek realiseerde Jéssica zich dat ze al sinds haar jeugd bepaalde druk op zichzelf legde. Het herkennen van dit patroon en het zoeken naar hulp en ondersteuning maakt nu deel uit van haar proces.

Hoewel Jéssica deze prestatiedruk nog steeds ervaart, ook op haar werk, is ze zich er nu meer van bewust en probeert ze een balans te vinden. “Ik wil niet te veel van mezelf eisen, omdat dit de verwachtingen van anderen ten aanzien van mij zou kunnen verhogen.”